Alexander Nehamas

Dit essay van Alexander Nehamas is een waarschuwing aan hen, die de teloorgang van onze cultuur aantonen door de culturele uitingen die ons vandaag omringen te vergelijken met de meesterwerken uit het verleden. Dat is een scheve en oneerlijke vergelijking. Zo ontmoedigend is onze wereld niet, aldus de auteur. Jammerklachten over de teloorgang van de beschaving zijn al zo oud als de Griekse dichter Hesiodus en er is geen reden om aan te nemen dat de dingen in het algemeen nog slechter worden dan ze al waren en nog altijd zijn. Op onderdelen gaat het met de hedendaagse cultuur zelfs helemaal niet zo slecht, aldus Nehamas. Hij vervolgt met een verdediging van de populaire cultuur en in het bijzonder de televisie, die door veel intellectuelen wordt veroordeeld zonder dat ze haar werkelijk kennen. Een scherp en gefundeerd oordeel blijft echter nodig bij onze inspanning om ‘de kunst te verfijnen en uit te dragen’; alleen kunst kan ons enige hoop en troost bieden tegenover de verschrikkingen van het verleden.

It is said that when Socrates is made to ask questions like "What is the pious and what the impious?", "What is courage?", or "What is the beautiful?", he is asking for the definition of a universal. For the "average" Greek of his time, however, this is a radically new question about a radically new sort of object, and Socrates’ interlocutors do not understand it. They usually answer it as if it were a different, if related, question: they tend to provide concrete instances of the universal in question rather than a definition, however inadequate, of the universal itself. Socrates always tries, but does not always succeed, to make himself clear: Meno, for example, is supposed never to get the point.