Michael Ignatieff

Loven is het verheerlijken en aanbidden van wat ons bevattingsvermogen en begrip te boven gaat. Dat maakt het een religieuze aangelegenheid: het voorwerp van lof is transcendent, blijvend en troostrijk. Wanneer het over menselijke, imperfecte zaken gaat, zoals de politiek, weten we dat we lof moeten behoeden voor afgoderij. Daarom spreken we in die context in plaats van aanbidding over loven als begrensde rechtvaardiging, als een rationele afweging. In de politiek klinken geen lofzangen. De taal van de politiek moet de spreektaal van het volk zijn over het hier en nu, de echte wereld van de mogelijkheden, niet het transcendente hiernamaals. Het is een menselijke wereld waar we vat op hebben, waar we elkaar in de ogen kunnen zien, vanuit rationele overwegingen waardering kunnen toekennen en onthouden, in plaats van op onze knieën neer te vallen en eer te betonen aan een rechtvaardigheid en genade die ons begrip te boven gaat. Politiek is een realistische ontgoocheling voor en door het volk en dat is precies wat haar zo waardevol maakt.

Wealth and Virtue reassesses the remarkable contribution of the Scottish Enlightenment to the formation of modern economics and to theories of capitalism. Its unique range indicates the scope of the Scottish intellectual achievement of the eighteenth century and explores the process by which the boundaries between economic thought, jurisprudence, moral philosophy and theoretical history came to be established. Dealing not only with major figures like Hume and Smith, there are also studies of lesser known thinkers like Andrew Fletcher, Gershom Carmichael, Lord Kames and John Millar as well as of Locke in the light of eighteenth century social theory, the intellectual culture of the University of Edinburgh in the middle of the eighteenth century and of the performance of the Scottish economy on the eve of the publication of the Wealth of Nations. While the scholarly emphasis is on the rigorous historical reconstruction of both theory and context, Wealth and Virtue directly addresses itself to modern political theorists and economists and throws light on a number of major focal points of controversy in legal and political philosophy.

This thought provoking book uncovers a crisis in the political imagination, a wide-spread failure to provide the passionate sense of community "in which our need for belonging can be met." Seeking the answers to fundamental questions, Michael Ignatieff writes vividly both about ideas and about the people who tried to live by them—from Augustine to Bosch, from Rosseau to Simone Weil. Incisive and moving, The Needs of Strangers returns philosophy to its proper place, as a guide to the art of being human.

‘De popularisering van de hoge cultuur is tegenwoordig de rechtvaardiging van de cultuur als zodanig. Als iets goed is, als iets nobel is, moet het gedeeld worden, en wel zo breed mogelijk. Natuurlijk is de democratisering van de hoge humanistische cultuur in een kapitalistische beschaving problematisch. [...]Toch is het onzin om te veronderstellen dat we een verhevener en humanistischer publieke cultuur zouden hebben als we niet meer zouden proberen de toegang tot ons erfgoed te verbreden. Een democratische toegang tot de humanistische cultuur lijkt hoe dan ook een goede zaak, ook als we niet zeker weten tot op welke hoogte deze toegang de geest verheft.’