In Silv. 4.4 Statius pays homage to Vitorius Marcellus, the young dedicatee of the poem, praising his skills as an orator and foreseeing a brilliant military career for him. The last point is highlighted in a brief portrait of Marcellus as a perfect foot soldier and horseman :… nec enim tibi sola potentiseloquii uirtus: sunt membra accommoda bellis 65quique grauem tarde subeant thoraca lacerti.seu campo pedes ire pares, est agmina supranutaturus apex, seu frena sonantia flectes,seruiet asper equ…
Read moreIn Silv. 4.4 Statius pays homage to Vitorius Marcellus, the young dedicatee of the poem, praising his skills as an orator and foreseeing a brilliant military career for him. The last point is highlighted in a brief portrait of Marcellus as a perfect foot soldier and horseman :… nec enim tibi sola potentiseloquii uirtus: sunt membra accommoda bellis 65quique grauem tarde subeant thoraca lacerti.seu campo pedes ire pares, est agmina supranutaturus apex, seu frena sonantia flectes,seruiet asper equus.