Atıl Cem Çiçek

Cinema is not only a space in which directors act with the aim of making art, but they also reflect their own testimonies and political perspectives; this study, which claims to be related to representation strategies that contain various interests and desires; It is of the opinion that different ideological approaches are reflected on the screen by political and cultural elites in line with the construction, legitimacy and movement of identities and images. In this study, which examines the Türkiye’nin Kalbi Ankara movie, which was shot in the intense socio-political atmosphere of the 1930s and was shot to tell Turkey's nationalization process and modernization experience through the capital Ankara; the manifestation of the Turkish nation-building process in cinema is discussed through the relationship between nationalism and cinema.

Bireysel tepkilerden, ideolojilere, insanoğlunun geliştirmiş olduğu geniş eylem ve söylem alanı haksızlığa uğradığını düşünen bireylerin ya da kitlelerin çözüm arayışlarını yansıtır. Haksızlık olarak algılanan durumlara karşı geliştirilen tepkilerin en dikkat çekicilerinden birisi sivil itaatsizliktir. Sivil itaatsizlik teorisyenlerin gözünde bir takım haksız uygulamalar karşısında, kamuoyunun ve yasal otoritelerin dikkatini çekmek adına söz konusu haksızlığı ortadan kaldırmak amacıyla, bütün yasal yollar denendikten sonra, şiddete başvurmadan, kamuya açık bir şekilde yapılan, yasal olmayan, en az bir hukuk normunu ihlal eden, ihlalin sonucunda ortaya konacak yaptırıma katlanmaya hazır olmayı gerektiren, ahlaki bir takım motivasyonlarla gerçekleştirilen pasif bir direniş yöntemidir. Bu kitap, sivil itaatsizlik ve anarşizm arasındaki olası ilişkilerin farklı bir bakış açısıyla değerlendirilmesi amacıyla hazırlanmıştır. Sivil itaatsizlik olgusuna yüklenen klasik anlam ve bu bağlamda söz konusu olan tanımlamalara karşı sivil itaatsizliğin bünyesinde barındırdığı itaatsizlik olgusunun, anarşizmin öngördüğü bütünsel değişimi tetikleyecek bir mekanizmaya sahip olup olmadığı sorgulanmaya çalışılmıştır.

Türkiye'de düşünce hayatında derin izler bırakan dergilerden birisi de Yön'dür. Doğan Avcıoğlu, İlhan Selçuk, Mümtaz Soysal öncülüğünde çıkarılmaya başlanan Yön dergisi Türkiye'de sosyalizmin yüksek sesle dile getirilmeye başlanmasında bir dönüm noktasını ifade etmektedir. Bu bakımdan sadece düşünce hayatı için değil Türk siyasal hayatı için de önemli bir yer işgal etmektedir. Özellikle1961-1965 arası dönemde Yön dergisinin Türkiye'de sosyalist entelektüelin toplandığı önemli bir mecra olduğu söylenebilir. Milliyetçilik konusundaki yaklaşımları da sosyalizmin o dönem anlaşılma biçimini daha anlaşılır kılmaktadır: Milliyetçilik bayrağını sosyalistler taşır! Atıl Cem Çiçek Yön dergisinin ayrıntılı bir analizini yaparak düşünce tarihçileri ve genel okuyucu için önemli bir kaynak eser sunmuş oluyor.

Çağdaş demokrasilerin tamamının temsili bir niteliği bulunmaktadır. Bu itibarla demokrasi denince, akla, siyasal partiler ve seçimler gelmektedir. Siyasal partiler, demokrasilerin başat aktörleridir. Demokratik sistemler, siyasal partilerin hükümet etmek için yarışmaları ve yarışı kimin kazanacağının ise seçimlerle belirlenmesi esasları üzerine kuruludur. Seçimler ve siyasal partiler demokrasinin varlığı için zorunlu olmakla birlikte, bir ülkede demokrasinin varlığından söz edebilmek bu ikisinin varlığı yeterli değildir. Zira, siyasal parti ve seçimler otoriter ya da totaliter tek parti sistemlerinde de vardır. Bu sistemler partilerin hükümet için rekabetine izin vermedikleri gibi yaptıkları seçimlerde serbest ve adil değildir. Demokrasiden söz edebilmek için, yarışmacı parti sistemleri ve belirli aralıklarla tekrarlanan adil seçimlerin yanında, ifade hürriyeti, alternatif haber alma kaynaklarının varlığı, kurumsal özerklik, kuvvetler ayrılığı, temel hak ve özgürlüklerin anayasal güvence altına alınması gibi bir dizi unsurun varlığının zorunlu olduğunu ifade etmek gerekir. Ancak ister demokratik olsun ister otoriter ya da totaliter, modern sistemlerin tamamında siyasal parti/partilere yer olduğu bir vakıadır. Diğer bir ifade ile modern siyasal sistemlerin temel aktörleri siyasal partilerdir. Günümüzde demokrasinin derinleşmesi, radikalleşmesi ya da demokratikleşmesi yönünde yapılan bütün akademik tartışmalara rağmen, seçimler ve siyasal partiler, demokrasi söz konusu olduğunda kilit iki kavram olarak varlıklarını sürdürmektedir. Bu itibarla, özellikle siyaset bilimi ve anayasa hukuk alanında siyasal partiler ve seçimler hakkında kuramlar üretilmekte, model ve tipolojiler geliştirilmektedir. Diğer taraftan temsili demokrasilerin seçimlerle ilişkileri düşünüldüğünde demokrasinin derinleşmesi için ne türden seçim sistemleri benimsenmesi gerektiğine dönük tartışmalar devam etmektedir. Siyasal Partiler, Seçim Sistemleri ve Türkiye başlığını taşıyan bu çalışma siyasal partiler ve seçim sistemleri hakkında yapılan tartışmaları Türkiye bağlamında ele almaktadır.

Türkiye’de siyasal hayat ve kurumlar alanında yaşanan değişim ve dönüşümleri siyaset biliminin bakış açısından inceleyen bu kitap, farklı çalışma konuları ve bakış açılarına sahip olan yazarlar tarafından kaleme alınmış on bölümden oluşmaktadır. Hem siyaset bilimi alanında çalışan akademisyenlere hem de genel okuyucuya hitap etmesi hedeflenen bu çalışmada, Osmanlı’nın son dönemlerinden günümüze değin sıklıkla tartışılan din-siyaset, basın-siyaset, politik kültür, siyasal partiler, hükümet sistemleri gibi konularda kaleme alınmış çalışmalar bulunmaktadır.